مانا آقایی و لیلا فرجامی-پاریس ۲۰۱۲

شعری از کتاب «پیش از غرق شدن»-نشر ناکجا-پاریس ۲۰۱۴

نقشه ی راهنما

-برای مانا آقایی

دوست من

این نامه ای ست که هرگز تمام نمی شود

به سه راهیِ غریبی اگر رسیده ای

چهارمین راه را بگیر

چیزهایی ست که هرگز نگفته بودم:

اینجا دهکده ی مخوفی ست

که کدخدایش کودکان کور را زیر سنگهای آسیاب خرد می کند

چکه های خون

چرخه های گردان

آردهای استخوان

مگر در کابوسهایت ندیده ای که شاهزاده ی محجوب اسکلتی پوسیده ست

در پیرهنی زرباف

و بازی که بر شانه گرفته

کرکس پیری ست به هوای لاشه ای تازه؟

این دریا کوسه های زیادی دارد

که سرهایشان شبیه انسانهاست

تنها آنکه در آبها پایین می رود

به زبان مبهمی گوش می دهد

که صامتهای زیادی دارد

بالا را که نگاه می کند

هستی مختصرش در حبابهای هوا و مایع شفاف تر است،

اما نمی تواند لحظه ای دهان باز کند

مثل ماهی زمان

خاموش و نامرئی ست.

دوست من به سه راهی غریبی اگر رسیده ای

چهارمین راه را بگیر

در انتظار تو اینجا

کنار تخته سنگی ایستاده ام

که به آسمان نزدیک ترست.

این شعر با صدای لیلا فرجامی در برنامه ی هنر و زندگی با فیروزه خطیبی-رادیو همراه